Przeciwdziałanie globalnym zmianom klimatu

Przeciwdziałanie globalnym zmianom klimatu może przybierać formę ograniczenia efektu cieplarnianego, lub ograniczenia przyrostu temperatury. Działania można pogrupować w trzech głównych kategoriach:

• ograniczenie emisji gazów cieplarnianych:
  • ograniczenie emisji poprzez usunięcie źródeł zanieczyszczeń (np. zmiana silników spalinowych na elektryczne, zastąpienie energetyki bazującej na paliwach kopalnych odnawialnymi źródłami energii, zwiększenie efektywności energetycznej),
  • ograniczenie emisji poprzez usuwanie gazów cieplarnianych ze spalin lub wentylacji i ich wiązanie (technologie CCS – CO₂ Capture and Storage) przy zachowaniu instalacji emitujących te gazy (kotły, szyby naftowe, kopalnie, fermy bydła itp.),
  • ograniczenie emisji gazów cieplarnianych poprzez eliminację produktów, usług i działań generujących wtórną emisję gazów cieplarnianych (np. na etapie rozkładu odpadów w środowisku, poprzez zmianę warunków wodno-glebowych, zagospodarowanie terenu),
  • zamknięcie obiegów węgla poprzez wykorzystanie biopaliw,
  • wprowadzenie niskoemisyjnych rozwiązań w rolnictwie i hodowli (głównie ograniczenie emisji metanu i dwutlenku węgla),

• usuwanie gazów cieplarnianych z atmosfery i ich wiązanie:
  • rozwiązania zwiększające naturalne procesy wiązania gazów cieplarnianych, głównie CO₂ - projekty LULUCF (ang. Land use, land use change and forestry),
  • rozwiązania technologiczne wychwytu CO₂ – np. instalacja ORCA na Islandii,

• ograniczanie wzrostu temperatury - działania z zakresu „inżynierii planetarnej” zmierzające, w większości przypadków, do ograniczenia dopływu promieniowania słonecznego do powierzchni ziemi – np. rozpylanie w stratosferze aerozoli, generowanie sztucznych chmur, pokrycie powierzchni materiałami o dużym współczynniku odbicia (albedo).

Przeciwdziałanie skutkom zmiany klimatu zalicza się już do obszaru „adaptacji”.